CAP. XLII. De Pammone XXVIII°, Anthyphone XXVIIII°, Agathone XXX°, Hyppothoo XXXI° et Aganone XXXIIo filiis Priami.

Pammonem, Anthyphonem, Agathonem, Hyppothoum et Aganonem filios fuisse Priami, his carminibus in Yliade demonstrat Omerus: Σπερχομένοιο γέροντος, ἰοτ᾿ ὑιάσιν οἷσιν ὁμόκλα, Νεικείων Ἔλενον τε Πάριν τ’ Ἀγαθῶνά τε δῖον Πάμμονά τ’ Ἀντίφονον τε καὶ βοην ἀγαθον Πολιτον Δηϊφοβόν τὲ καὶ Ἰππόθοον και δῖον Ἀγανον etc. [Que latine sonant]: Irato sene, hic autem filios proprios clamabat iniurians Hellenum Parimque Agathonemque gloriosum, Pammonem Antiphonemque et voce bonum Politon, Deyphobumque et Hyppotoum, et divum Aganonem. Hos quidem omnes, ut hac in parte dicit Omerus, iturus nocte Priamus ad Achillem redempturus cadaver Hectoris, iratus clamabat ad preparandos sibi currus et alia opportuna. Ex quibus concepti matribus, seu quid ex eis post modum contigerit, nec dicit Omerus, nec alibi memoratos invenio.