Textul latin.

PUBLILII SYRI MIMI SENTENTIAE

Digesssit, recensuit, illustravit OTTO FRIEDRICH DR., Berolini, în aedibus Theobaldi Griebeni MDCCCLXXX

Alienum est omne quicquid optando evenit. Ab alio exspectes, alteri quod feceris. Animus vereri qui scit, scit aperta ingredi. Auxilia humilia firma consensus facit. 5. Amor animi arbitrio sumitur, non ponitur. Aut amat aut odit mulier, nil est tertium. Attritam în partem strenua est suspicio. Ames parentem şi aequus est: aliter feras. Adspicere oportet, quicquid possis perdere. 10. Amici vitia tua nisi auferas facis.

Alienum aes homini ingenuo acrba est servitus. Absentem laedit, cum ebrio qui litigat. Amans iratus multa mentitur sibi. Avarus ipse miseriae causa est suae. 15. Amans quid cupiat scit; quid sapiat non videt.

Amans quod suspicatur, vigilans somniat. Ad calamitatem quilibet rumor valet. Amor extorqueri non pote, elabi pote. Ab amante lacrimis redimas iracundiam. 20. Aperte mala cum est mulier, tum demum est bona.

Avarum facile capias, ubi non sis item. Amare et sapere vix deo conceditur. Avarus nisi cum moritur nil recte facit. Astus cinaedum celat, aestus indicat. 25. Avarus damno potius quam sapiat dolet.

Avaro quid mali optes, nisi vivat din?

Animo dolenti nil oportet credere. Alienum nobis, nostrum plus aliis placet. Amare iuveni fructus est, crimen seni. 30. Anus cum ludit, morti delicias facit.

Amoris vulnus idem qui sanat facit. Ad paenitendum properat, cito qui iudicat. Aleator quanto în arte catior, tanto est nequior. Amor otiosae causa est sollicitudinis.

Avidum esse oportet neminem nummi senem. Animo virum pudicae, non oculo eligunt. [Amantium ira amoris integratio est.] Amantis iusiurandum poenam non habet. Amans ita ut fax agitando ardescit magis.

Amor ut lacrima oborâtur oculis, oculis în pectus cadit.

Animo imperabit sapiens, stultus serviet. Amicum an nomen9 habeas aperit calamitas. Amori finem tempus, non animus facit.

Audendo virtus crescit, tardando timor. 45. Auxilium profligatis contumelia est.

Affatim Fortuna iniqua în procintu ruinam habet. Avaro acerba poena natura est sua. Avarus non în vita est, sed moritur din. Alienam qui defendit causam, est pro reo. 50. Adsidue est în tormentis, qui se ipsum timet.

Animo imperante te tibi animus imperat. Animo ventrique imperare debet, qui frugi esse vult.

O. Aegre reprendas, quod sinas consuescere. Amico firmo nil amari plus potest.

Avarus damnum, ubi non lucretur, ingemit. Amici famam gloriam imputes tuam.

Avarus animus nullo satiatur lucro. Amici mores noveris, non oderis.

Bis gratum est, quo opus est şi offeras ultro datum. 60. Bonarum rerum consuetudo pessima est.

Benefficium dare qui nescit, iniuste petit. Bonum est fugienda adspicere în alieno malo. Beneficium accipere libertatem est vendere. Bona nemini hora est, ut non alicui sit mala. 65. Bis una în morte alieno est arbitrio mori.

Beneficia plura recipit, qui scit reddere. Bis peccas, cum peccanti obsequium commodas. Bonus animus laesus gravius multo irascitur. Bona mors est homini, vitae quae exstinguit mala. 70. Beneficium dando accepit, qui digno dedit.

Blanditia, non imperio fit dulcis Venus. Bonus animus nunquam erranti obsequium commodat. Beneficium qui dedisse se dicit, petit. Benivoli cuiusvis animi maxima est cognatio. 75. Beneficium saepe dare docere est reddere.

Bonitatis verba imitari maior malitia est.

Bona opinio hominum tutior pecunia est. Bonum est quidem ut premature, nunquam exstinguitur. Bis vincit, qui se vincit în victoria. 80. Benignus etiam causam dandi cogitat.

Bis interimitur, qui sui armis perit. Bene dormit, qui non sentit, quam male dormit. Bonorum crimen est officiosus miser. Bona quae cadunt, nisi sustineantur, opprimunt. 85. Bene cogitata şi excidunt, non occidunt.

Bene perdit nummos, iudici cum dat nocens. Bona fama în tenebris proprium splendorem tenet. Bona imperante bono animo est pecunia. Bonum ad virum cita mors est iracundiae. 90. Brevi animans ipsa est memoria iracundiae.

Bona turpitudo est, quae periclum vindicat. Bona comparat praesidia misericoprdia. Beneficium dignis ubi des, omnes obliges.

Brevis ipsa vita est, sed malis fit longior. 95. Beneficia donari aut mali aut stulti putant.

Bene perdas gaudium, ubi dolor pariter perit. Bene vixit, qui potuerit, cum voluit, mori. Bene e patre audire alterum est patrimonium. Boni est viri etiam în morte nulli imponere.

Bona causa non veretur fortunae vicem. Bonus vir nemo est, nisi qui bonus est omnibus.

Consueta vitia ferimus, non reprendimus. Crudelis est în re adversa obiurgatio. Cavendi nulla est dimittenda occasio. 105. Cui semper dederis, ubi neges, rapere imperes.

Crudelem medicum intemperans aeger facit. Cuius mortem amici exspectant, vitam cives oderunt. Cum inimico nemo în gratiam tuto redit. Citius venit periclum, cum contemnitur. 110. Casta ad virum matrona parendo imperat.

Cito ignominia fit superbi gloria. Consilio melius vincas quam iracundia. Cuivis dolori remedium est patientia. Cotidie damnatur, qui semper timet. 115. Cum vitia prosunt, peccat qui recte facit.

Contumeliam nec fortis pote nec ingenuus pati. Conscientia animi nimias invenit linguae preces. Cito improborum laeta ad perniciem cadunt. Contemni est gravius fustibus quam percuti. 120. Cotidie est deterior posterior dies.

Comes facundus în via pro vehiculo est. Crimen relinguit vitae, qui mortem appetit.

Contra imprudentem stulta est nimia ingenuitas. Cogas amantem irasci, amare şi velis. 125. Crudelis est, non fortis, qui infantem necat.

Consilio unius multi se docte explicant. Cave quicquam ne quod post poeniteat coeperis. Cui omnes bene dicunt, possidet populi bona. Cui nolis saepe irasci, irascaris semel.

Crudelis lacrimis pascitur, non frangitur. Caeci sunt oculi, cum animus alias res agit. Caret periclo, qui etiam cum est tutus cavet. Cum ames, non sapias aut cum sapias, non ames. Cicatrix conscientiae pro vulnere est.

Cuivis potest accidere, quod cuiquam potest.

Cave amicum credas, nisi quem re probaveris. Contra felicem vix deus vires habet. Cum das avaro praemium, ut noceat, rogas.

Cum sese vincit sapiens, minime vincitur. 140. Contra hostem aut fortem oportet esse aut supplicem.

Cito culpam effugiat, quem incurisse poenitet. Cum periclo inferior quaerit, quicquid celat superior. Consilium prudens adversis est remedium. Cum amico ignoscis uni, plures compares. 145. Contubernium est lacrimarum, ubi spectat miserum misericors.

O.

Crebro ignoscendo facias de stulto improbum.

P.

Cui plus licet, quam par est, plus vult, quam licet.

Discipulus est prioris posterior dies. Damnare est obiurgare, cum auxilio est opus. 150. Din apparandum est bellum, ut vincas celerius. Dixeris maledicti cumulum, cum ingrati hominis dixeris. De inimico noli loquier male, sed cogites.

Deliberare utilia mora tutissima est. Dolor decrescit, ubi quo crescat non habet. 155. Didicere flere feminae în mendacium.

Discordia fit carior concordia. Deliberandum est decies, statuendum est semel. Difficilem habere oportet aurem ad crimina. Dum est vita grata, mortis condicio optima est. 160. Damnum appellandum est cum mala fama lucrum.

Ducis în consilio posita est virtus militum. Dies quod donat, timeas: cito raptum venit. Dimissum quod nescitur, non amittitur.

Deliberando discitur sapientia. 165. Deliberando saepe perit occasio.

Duplex fit bonitas şi inopi accessit celeriter. Damnati lingua vocem habet, vim non habet. Dolor animi morbus gravior est quam corporis. Dulce etiam fugias, fieri quod amarum potest. 170. Difficilius cum dolore convenit sapientiae.

Deo se credere credit, cum felix vovit.

Durum est negare, cum superior supplicat. Dissolvit temere legem iudex misericors. Dominatus partem superior supplex habet. 175. Decima amicos hora plures, quam hora prima reperias.

Damni nisi ex abundanti raro evenit. Datis beneficiis plus quam acceptis gaudeas.

Din deliberando amicos eligas. Din quod tractas habeas pro rectissimo.

Etiam innocents cogit mentiri dolor. Etiam periuro recte praestatur fides. Etiam celeritas în desiderio mora est. Ex vitio sapiens alieno emendat suum. Et deest et superat miscris cogitatio.

Etiam oblivisci, qui sis, interdum expedit.

Ex hominum questu facta Fortuna est dea. Effugere cupiditatem regnum est vincere. Exsuli nulla usquam domus est, sine sepulcro est mortuus. Et male qui faciunt, oderunt iniuriam. 190. Eripere telum, non dare irato decet.

Exilium patitur, patriae qui se denegat. Etiam capillus unus habet umbram suam. Eheu quam miserum est fieri metuendo senem! Etiam hosti est aequus, qui habet în consilio fidem. 195. Excelsis multo facilius casus nocet.

Extrema semper de ante factis iudicant. Ex lite gratia inita fit formosior. Etiam bono animum saepe obest adsuescere.

Enormis stupor est, qui ubi peccarit nesciat.

Errat datum qui sibi, quod extortum est, putat.

O.

Et non pollicitam vir bonus servat fidem.

Fidem qui perdit, quo rem servat relicuam? Fortuna cum blanditur, captatum venit. Fortunam citius reperias, quam retineas. 205. Formosa facies muta commendatio est.

Frustra rogatur, qui misereri non potest. Fortuna unde aliquid fregit, quassat omnia. Fraus est accipere, quod non possis reddere. Fortuna nimium quem fovet, stultum facit. 210. Fatetur facinus pes, qui iudicium fugit.

Felix improbitas optimorum est calamitas. Feras, non culpes, quod mutari non potest. Futura pugna ut non se superari sinunt! Furor fit laesa saepius patientia. 215. Fidem qui perdit, nil pote ultra perdere.

Facilitas animi ad partem stultitiae facit. Fides, uti anima, unde abiit, nin unquam redit. Fidem nemo unquam perdit, nisi qui non habet. Fortuna obesse nulli contenta est semel. 220. Fulmen est, ubi cum potestate habitat iracundia.

Frustra, cum ad senectam ventum est, repetas adulescentiam. Falsum maledictum malevolum mendacium est. Feminae naturam regere desperare est otium. Feras difficile, facile ut facilius feras. 225. Fortuna vitrea est: tum cum splendet frangitur.

Feras quod laedit, unde quod prodest feras. Facit Fortuna, quem non remoreris, gradum.

Fortuna ad hominem plus quam consilium valet.

Frugalitas miseria est rumoris boni.

Famulatur dominus, ubi timet quis imperat. Facile invenias bene qui faciant, cum qui fecerunt colas. Frenos imponit linguae sapiens consciae.

O.

Facillime animi dubiis virtus imperat. Falsum etiam est verum, quod constituit superior.

Filio modesto nunquam est grave, quod pietas imperat.

Grave preiudicium est, quod iudicium non habet. Gravissima est probi hominis iracundia. Gravis animi poena est quem iam facti poenitet. Gravis animus dubiam non habet sententiam. 240. Grave est malum omne quod sub aspectu latet.

Gravius nocet, quodcunque inexpertum accidit. Gravius nil animum est, inimicus quam qui latet în pectore. Gravissimum est imperium consuetudinis. Grave crimen etiam leviter cum est dictum nocet.

Grave est, laeto animo quod datur, tristi accipi.

Geminat peccatum, quem delicti non pudet. Geminatur iracundia infelicitas.

Heu quam difficilis gloriae custodia est! Homo extra corpus est suum, cum irasctur. 250. Heu quam est timendus, qui mori tutum putat!

Homo qui în homine calamitoso est misericors, meminit sui. Honesta turpitudo est pro causa bona. Habet în adversis auxilia, qui în secundis commodat. Heu quam miserum est laedi, de quo non competierit queri! 255. Hominem experiri multa paupertas iubet.

Heu dolor quam miser est, vocem qui în tormento non habet! Heu quam multa poenitenda vivendo incurrunt din! Heu quam miserum est servire, ubi non sis doctus dominarier! Habet suum venenum blanda oratio. 260. Homo totiens moritur, quotiens amittit suos.

Homo semper ubi deiuret, aliud cogitat. Honestus irumor alterum est patrimonium. Homo ne sit sine dolore, fortunam invenit. Honeste servit, qui succumbit tempori. 265. Homo vitae commodatus, non donatus est.

Heredis fletus sub persona risus est. Heredem fieri utilius est quam quaerere. Habent locum maledicti crebrac nuptiae.

Honeste parcas improbo, ut parcas probo. 270. Humanitatis optima est certatio. Honos honestum decorat, inhonestum notat.

Heu quam est servitute gravior animi conscientia. Hominem etiam frugi flectit saepe occasio. Homini consilium tunc deest, cum multa invenit.

Humilis nec alte cadere nec graviter potest. Honestum laedas, cum pro indigno postules.

Inferior rescit, quicquid peccat superior. Inimicum ulcisci vitam accipere est alteram. Invitum cum retineas, exire incites. 280. Ingenuitatem laedas, cum indignum roges.

În nullo avarus bonus est, în se pessimus. Inopi beneficium bis dat, qui dat celeriter. Inopia desunt multa, avaritiae omnia. Instructa inopia est în divitiis cupiditas. 285. In se vult culpam, qui peccatum praeterit.

Iucundum nil est, nisi quod reficit varietas. Ingenuitas non recipit contumeliam. Irritare est calamitatem, cum te felicem, voces. Iure în te peccat, în quem peccaris prior. 290. Ingratus unus omnibus miscris nocet.

În miseri vitam inventa contumelia est. Ita amicum habeas, posse amicum fieri ut inimicum putes. Invidiam ferre aut fortis aut felix potest. In amore semper mendax iracundia est. 295. Invidia tacita inimiciora irascitur.

Iratum breviter vites, inimicum din. Iniuriarum remedium est oblivio. Iracundiam qui vincit, hostem superat maximum.

Iactum în te tacendo acumen crimen facias acrius. 300. In malis sperare bene nisi innocens nemo solet.

În vindicando criminosa est celeritas. Inimicum quamvis humilem docti est metuere. In calamitoso risus etiam iniuria est. Iudex damnatur, cum nocens absolvitur. 305. Ignosse noli, nisi pudet, cui ignoscitur.

În rebus dubiis plurimi est audacia. Illo nocens se damnat, quo peccat die. Ita des amico, ne sit inimico locus. Iratus etiam facinus consilium putat. 310. Invidia loquitur, quod videt, non quod subest.

Iniuria aures facilius, quam oculi ferunt. Iacet omnis virtus, fama nisi late patet. Ignis calorem suum etiam în ferro tenet. In Venere semper certant dolor et gaudium. 315. In amore forma plus valet quam auctoritas.

Ingrata sunt beneficia, quis comes est metus. Imprudens peccat, quem peccati poenitet. Inertia indeptatur, cum fugitur labor. Iratus cum ad se rediit, sibi tum irascitur. 320. In amore semper causa damni quaeritur.

Iucunda macula est ex inimici sanguine. In Venere semper dulcis est dementia. In misero facile fit potens iniuria. Interdum habet stultitiae partem facilitas. 325. Inertia est laboris excusatio.

Iniuriam facilius facias quam feras. Iratus nil non criminis loquitur loco.

Incertus animus remedium est sapientiae. In turpi re peccare bis delinquere est. Ingenuus animus non fert vocis verbera. Iniuriam ipse facias, ubi non vindices. Is minimus ege mortalis, qui minimum cupit. Inimici ad animum nullae conveniunt preces. Inimico extincto exire lacrimae non habent. Ibi semper est victoria, ubi concordia est. Iter est quacunque dat prior vestigium. Ibi potest valere populus, ubi leges populi valent.

Insanae vocis nunquam libertas tacet. Improbe Neptunum accusat, qui iterum naufragium facit.

O.

Ita amico prosis, ut ne quid noceas tibi. Inopia est turpis, quae venit de copia. Iratus filio ipse te coerceas.

Loco ignominiae est apud indignum dignitas. Laus nova nisi oritur, etiam vetus amittitur. 345. Laeso doloris remedium inimici est dolor.

Levis est Fortuna: cito reposcit, quod dedit. Lex universa est, quae iubet nasci et mori. Lucrum absque damno alieno fieri non potest. Lascivia et laus nunquam habent concordiam. 350. Legem nocens veretur, fortunam innocens.

Libido cunctos etiam sub vultu domat.

Longum est, quodcunque flagitavit cupiditas. Lapsus semel fit culpa şi iterum cecideris. 355. Lex videt iratum, iratus legem non videt.

Legem solet oblivisci ira, nunquam lex iram solet. Locis remotis qui latet, lex est sibi. Late elucere insigne ut nil urat potest. Licentiam des linguae, cum verum petas.

Lucrum est dolorem posse damno exstinguere.

Malignos fieri maxime ingrati docent. Multis minatur, qui uni facit iniuriam. Mora omnis odio est, sed facit sapientiam. Mala causa est, quae requirit misericordiam. 365. Mori ante est quam mortem invoces felicitas.

Miserum est tecere cogi, quod cupias loqui. Miserrima est fortuna, quae inimico caret. Malus est vocandus, qui sua est causa bonus. Malus bonum ubi se simulat, tunc est pessimus. 370. Metus cum tenuit, rarum habet somnus locum.

Mori necesse est, sed non quotiens volueris. Male geritur, quicquid geritur fortunae fide. Mortuo qui mittit munus, nil dat illi, se abdicat. Minus est, quam servus, dominus qui servos timet. 375. Mage fidus heres nascitur, quam scribitur.

Malo în consilio feminae vincunt viros. Mala est voluntas alienum resciscere. Maximo malo custodit unus, quod multis placet.

Malum est remedium, ubi aliquid naturae perit. 380. Malae naturae nunquam doctore indigent.

Misereri scire sine periclo est vivere. Male vivunt, qui se semper victuros putant. Maledictum interpretando facias acrius. Male agit secum aeger, medicum qui heredem facit. 385. Minus decipitur, cui negatur celeriter.

Mutat se bonitas, cum inruat se iniuria. Mulier cum sola cogitat, male cogitat. Male facere qui vult, nunquam non causam invenit. Malevolus semper sua venena pascitur. 390. Multos timere debet, quem multi timent.

Male imperando summum imperium amittitur. Mulier quae multis nubit, multis non placet.

Malevolus animus abditos dentes habet. Medicina calamitatis est aequanimitas. 395. Muliebris lacrima condimentum est malitiae.

Metum respicere non solet, quicquid iuvat. Malo etiam parcas şi una est periturus bonus. Magnum secum affert crimen indignatio. Malus etsi non pote, posse obese cogitat. 400. Mage quid calamitas valeat, qui nescit, valet.

Mora cogitationis diligentia est. Multa ignoscendo fit potens potentior. Multis placere quae cupit, culpam cupit. Minimum eripit Fortuna, cum minimum dedit. 405. Meretrix est instrumentum contumeliae.

Malus bonum ad se nunquam consilium refert. Manifesta causa secum habet sententiam.

Multorum calamitate vir moritur bonus. Metus improbos compescit, non clementia. 410. Muneribus est, non lacrimis meretrix misericors.

Metuendum est semper, esse cum în tuto velis. Mors, felix infanti, acerba iuveni, sera venis seni! Malam ubi velis rem unam, omnem honestatem improbes. Malum est consilium, quod mutari non potest. 415. Malitia unius cito fit maledictum omnium.

Mortem ubi contemnas, viceris omnes metus. Misera est voluptas, ubi pericli memoria est. Male vincit iam quem poenitet victoriae. Misericors civis patriae est consolatio. 420. Malitia ut peior veniat, se simulat bonam.

Malus animus în secreto peius cogitat. Mutare quod non possis, ut natum est, feras. Multa ante temptes, quam virum invenias bonum. Misserimum est alieno arbitrio vivere. 425. Mansueta tutiora sunt, sed serviunt.

Mala mors necessitatis contumelia est. Minus supines şi scias, quod nescias. Malus qui ubique în poena est, praesidium est bonis.

Multis superbus, humilis tacite fert deum.

O.

Monere, non punire stultitiam decet. Multo turpius damnatur, cui delictum ignoscitur.

O.

Malum alienum cave gaudium facias tuum.

Malum est solamen adversantis dignitas. Malus auctor etiam rem bonam turpem facit.

Mors misera non est, aditus ad mortem est miser.

P.

Nil agere semper infelici est optimum. Nil peccant oculi, cum animus oculis imperat. Nil proprium ducas, quicquid mutari potest. Non cito ruina operitur, qui rimam timet. 440. Nullus est tam tutus quaestus, quam quod habeas, parcere. Nescias quid optes aut quid fugias: ita ludit dies. Nunquam periclum sine periclo vincitur. Nulla tam bona est fortuna, de qua nil possis queri. Nusquam melius morimur homines, quam ubi libenter viximus. 445. Negandi causa avaro nunquam non fuit.

Naturam abscondit, cum improbus recte facit. Non turpis est cicatrix, quam virtus parit. Nunqum din, ubi fit ignis, defiat vapor. Necesse est minima maximorum esse initia. 450. Non corrigit, sed laedit, qui invitum regit.

Nimium concedendo interdum fit stultitia facilitas. Nil magis amat cupiditas, quam quod non licet. Nisi vindicet delicta, improbitatem iuves. Nulli facilius quam malo invenias parem. 455. Nil non acerbum prius est, quam maturuit.

Nocere posse et nolle laus amplissima est.

Non vincitur, sed vincit, qui cedit suis. Necessitas dat legem, non ipsa accipit. Nescio quid cogitat, cum bonum imitatur malus. 460. Nulla homini maior poena est, quam mendicitas.

Non novit virtus calamitati cedere. Necessitas ab homine quod vult impetrat. Necessitati quodlibet telum utile est. Nocere casus non solet constantiae. 465. Non pote non sapere, qui se stultum intellegit.

Necessitas egentem mendacem facit. Non facile solus serves, quod multis placet. Necessitas quod poscit, nisi des, eripit. Nocens precatur, innocens irascitur. 470. Nec vita nec fortuna propria est hominibus.

Non semper aurem facilem habet facunditas. Nunquam non miser est, qui quod timeat cogitat. Nisi qui scit facere insidias nescit metuere. Negat sibi ipse, qui quod difficile est petit. 475. Nimium altercando veritas avertitur.

Nullo în loco male audit misericordia. Necessitas quod celat, frustra quaeritur. Necessitas quam pertinax regnum tenet! Nemo immature moritur, qui moritur miser. 480. Nocentem qui defendit, sibi crimen parit.

Nil non aut lenit aut domat diutumitas. Nil turpe ducas pro salutis remedio. Noli contemnere ima quae summos levant. Nil aliud scit necessitas quam vincere. 485. Nemo timendo ad summum pervenit locum.

Nisi per te sapias, frustra sapientem audias. Necessitati sapiens nihil unquam negat.

Non facile de innocente crimen fingitur. Nimium boni est în morte cum nil sit mali. 490. Ni gradus servetur, nulli tutus est summus locus.

Nil est miserius, quam ubi pudet, quod feceris. Nec mortem effugere quisquam nec amorem potest. Necessitatem ferre, non flere addecet. Nunquam facilius culpa, quam în turba latet.

P.

Non est beatus, esse qui non putat.

Omnis voluptas demum cum arrisit nocet. 500. Officium benevoli animi finem non habet.

O vita misero onga, felici brevis! Obiurgari în calamitate gravius est quam calamitas. O quam est animi dulce tormentum, ubi reprimitur gaudium! Omnes aequo animo parent, ubi digni imperant. 505. Occidi est pulchrum, ubi illegi homini servias.

O tacitum tormentum animi conscientia! Optime positum est beneficium, bene ubi meminit qui accipit. Obsequio nuptae cito fit odium paelicis. Occasio receptus difficiles habet. 510. O pessimum periclum, quod opertum latet!

Omnes cum peccant occulte, peccant insignitius. Occasio aegre offertur, facile amittitur.

Oculi amorem incipiun facere, consuetudo perficit.

Probus libertus sine natura est filius. 515. Prodesse qui vult nec potest, aeque est miser.

Pericla timidus etiam quae non sunt videt. Pudor doceri non potest, nasci potest. Plus est quam poena sine re miserum vivere. Pudorem alienum qui eripit, perdit suum. 520. Patientia animi occultas divitias habet.

Peiora inulti cogitat mutus dolor. Pecuniae omne regimen est rerum omnium. Pudor dimissus nunquam redit în gratiam. Perdendi finem nemo nisi egestas facit. 525. Poena ad malum serpenti actu approperans venit.

Plus est quam poena iniuriae succumbere. Pro medicina est dolorem qui enecat dolor. Patiens et fortis se ipsum felicem facit. Prospicere în pace oportet, quod bellum iuvet. 530. Parens iratus în se est crudelissimus.

Perdit, non donat, qui dat nulla memoria. Probes delicta, cum de lege deroges. Pars benefici est, quod petitur şi belle neges. Properare în iudicando est crimen quaerere. 535. Populi est mancipium, quisquis patriae est utilis.

Per quod sis tutus, illud semper cogites. Perfugere ad inferiorem se ipsum est tradere. Peccatum amici pro tuo recte putes. Potens misericors publica est felicitas.

Praesens est semper, qui cum abest ulciscitur. Perfecile felix imperans quod vult facit. Poenam moratur improbus, non praeterit. Perdidisse ad assem mallem, quam accepisse turpiter. Paucorum est intellegere, quid sardet deus.

Perenne coniugium animus, non corpus facit.

Pereundi scire tempus assidue est mori. Potenti irasci sibi periclum est quaerere. Peccare pauci nolunt, nulli nesciunt. Paucorum improbitas universa est calamitas. 550. Pro dominis peccare etiam virtutis loco est.

Patiendo inulta veniunt, quae nequeas pati. Paratae lacrimae insidias, non fletum indicant. Peccatum extenuat, qui celeriter corrigit. Pudorem habere servitus quodammodo est. 555. Pote prudentia plus stulta în adversis felicitas.

Prudentis vultus etiam sermonis loco est. Probo beneficium qui dat ex parte accipit. Pudor quem nondum flectit, non frangit timor. Poena levatur, ira laxatur dolor. 560. Plures tegit Fortuna quam în tuto locat.

Post calamitatem memoria alia est calamitas. Probi natales maxima est hereditas. Pericla, qui audet, ante vincit quam accipit. Perpetuo vincit, qui utitur clementia.

Plures amicos mensa, quam bona mens capit.

Prudentis est irascier sero et semel.

Per quem servatus sis, quod sis illi imputes. Poenae sat est, qui laesit, cum supplex venit.

Parere scire par imperio gloria est. 570. Poenam a quo mereas, frustra praesidium petas.

Quamvis non rectum, cum iuvat, rectum putes. Quicquid nocere didicit, meminit, cum potest. Qui metuit contumeliam, raro accipit. Quam miserum est mortem cupere nec posse emori! 575. Qui pro innocente dicit, satis est eloquens.

Qui cum dolet blanditur, post tempus sapit. Quod timeas, citius quam quod speres evenit. Quod vult cupiditas cogitat, non quod decet. Quicquid conaris, quo pervenias, cogites. 580. Qui bene dissimulat, citius inimico nocet.

Quod semper est paratum, non semper iuvat. Quodcunque celes, ipse tibi fias timor. Qui iusiurandum servat, quovis pervenit. Quod aetas vitium posuit, aetas auferet. 585. Quemcunque quaerit calamitas, facile invenit.

Quod periit, quaeri pote, reprendi non pote. Quam miserum officium est, quod successum non habet! Quam miserum est, cum est ingrata misericordia! Quam misere est cogi opprimere, quem salvum velis! 590. Quem fama semel oppressit, vix restituitur.

Quidvis contingit, ut voluptatem parit. Quam miserum est id quod pauci habent amittere! Qui în vero dubitat, male agit, cum deliberat.

Qui timet amicum, amicus ut timeat docet. 595. Quaeque vindicandi proxima optima est occasio.

Quam miserum auxilium est, ubi nocet, quod sustinet. Qui pote consilium fugere, apisci idem pote. Qui ulcisci dubitat improbos plures facit. Quicunque obesse pote, non vult, pro preside est. 600. Quicquid bono concedis, das partem tibi.

Quod nescias, cui serves, stultum est parcere. Quae vult videri bella, nimium illi nocet. Qui debet, limen creditoris non amat. Qui amorem pote transferre, pote deponere. 605. Qui uni cui culpam ignoscit, suadet pluribus.

Quicquid probis vis eripit, dat improbis. Qui sibi non vivit, aliis merito est mortuus. Quicquid fit cum virtute, fit cum gloria. Qui exspectat, ut rogetur, officium levat. 610. Qui timet amicum, vim non novit nominis.

Qui pote celare vitium, vitium non facit. Qui omnes insidias timet, în nullas incidit. Quam malus est, culpam qui suam alterius facit! Qui docte servit, partem dominatus tenet. 615. Qui se ipse laudat, cito derisorem invenit.

Quam miserum est, bene quod feceris, factum queri! Quam est felix vita sine negotiis transita! Quicquid futurum est summum, ab imo nascitur. Quam miserum est, ubi consilium casu vincitur! 620. Quicquid fortuna decorat, cito contemnitur.

Quicquid plus, quam necesse est, praesidi est, premit. Qui obesse pote, timetur, cum etiam non adest. Quem bono nullo tenere potueris, teneas malo. Quod senior loquitur, omnes consilium putant.

Quam miserum est, ubi te capiant, qui defenderunt! Quod quisque amat, laudando commendat sibi. Quem diligas, queri etiam clam de ipso malum est. Qui venit, ut noceat, semper meditatus venit. Quis miserum sciret, verba nisi habere dolor? Quam miserum est, cum se renovat consumptum malum! Quanto serius peccatur, tanto incipitur turpius. Quam miser est, qui excusare sibi non se non potest! Quo advocatus caveas, cum animus aliud, verba aliud petunt? Qui invitus servit, fit miser, servit tamen. Quod est timendum, decipit şi neglegas. Quid tibi pecunia opus est şi uti non potes? Quod fugere credas, saepe solet occurere. Quamvis acerbus qui monet, nulli nocet.

Qui multos numerare amicos studet, una inimicos ferat. 640. Qui se accusat ipse, ab alio non pote accusarier. Qui dormientem necat, absentem ulciscitur. Quod est venturum, sapiens quasi praesens cavet.

O.

Quem diligis, nisi recte moneas, oderis.

O.

Quanti corpus est sine anima, tanti est sine amicis homo. 645. Qui non corripit peccantem gnatum peccare imperat.

P. Quod vult habet, qui velle quod satis est potest.

Ratione non vi vicenda adolescentia est. Re în nulla prodest mora, nisi iracundia. Reus innocens fortunam, non testem timet. 650. Rarum esse oportet, quod din carum velis.

Rapere mutuum est accipere, quod non possis reddere. Rem agit, non loquitur, qui nil nisi quod vult facit. Rivalitatem non amat victoria. Ruborem amico excutere amicum est perdere. 655. Rex esse nolim, ut esse crudelis velim.

Res quanto est maior, tanto est insidiosior. Roganti melius quam imperanti pareas. Respicere nil consuevit iracundia. Rapere est, non petere, quicquid invito auferas. 660. Remedium fraudem est contra vulpem quaerere.

Rogare officium servitus quodammodo est.

Redimit, non perdit, qui alienum numeratum habet. [Regnat libido, pietas ubi sancta exsulat.]

Semper quam pote se posse iratus plus putat. 665. Spes est salutis, hominem ubi obiurgat pudor.

Suadere primum, dein corrigere est benevoli. Sapiens contra omnes arma fert, cum cogitat. Sanctissimum est meminisse, cui te debeas. Stulti timent fortunam, sapientes ferunt. 670. Sensus, non aetas invenit sapientiam.

Semper beatam se putat benignitas. Sapiens semper requiescendo dat laborem iniuriae.

Solet esse în dubiis pro consilio temeritas. Semper consilium tunc deest cum opus est maxime. 675. Sapiens quod petitur, ubi tacet, breviter negat.

Semper plus metuit animus ignotum malum. Secunda în paupertate fortuna est fides. Şi nil velis timere, metuas omnia. Submissum imperium non tenet vires suas. 680. Secundus est a matre nurticis dolor.

Sibi dat supplicium, quem iam admissi poenitet. Suum usque lumen sequitur innocentia. Stultum est talione ulcisci velle alium poena sua. Sibi primum auxilium eripere est leges tollere. 685. Suis qui nescit parcere, inimicis favet.

Sine dolore est vulnus, quod fers crudum cum victoria. Semper metuendo sapiens evitat malum. Stultum est queri de adversis, ubi culpa est tua. Scit, multi quod anni abstulerunt, hora nulli reddere. 690. Spina etiam grata est, ex qua spectatur rosa.

Stultum est vicinum velle ulcisci incendio. Stultum facit fortuna, quem vult perdere. Spes inopem, res avarum, mors miserum levat. Se damnat iudex, innocentem qui opprimit. 695. Sibi ipsa improbitas cogit fieri iniuriam.

Satis est beatus, qui potest cum vult mori. Solet sequi laus, cum viam fecit labor. Socius fit culpae, qui nocentem liberat. Suspicio sibi ipsa rivales parit. 700. Semper metuendum est, quicquid irasci potest.

Seditio civium hostium est occasio. Salutis causa bene fit homini iniuria. Stultitia est insectari, quem di diligunt.

Sat magna pro beneficio usura est memoria. 705. Sero consilium est în periclis quaerere.

Suum qui servat, salva vult communia. Sat vincere est inimicum, nimium est perdere. Suspicax unius animus omnium damnat fidem. Suspicio probato tacita iniuria est. 710. Superari a superiore pars est gloriae.

Supplicem non est opprimere virtus, est crudelitas. Sine lege muta poena est conscientia. Satis diserte pro se loquitur veritas.

O.

Sapienti praestat tacere pro se quam contra loqui. 715. Sine adversante brevis est laus victoriae.

Thesaurum în sepulcro ponit, qui senem heredem facit. Taciturnitas stulto homini pro sapientia est. Tam deest avaro quod habet, quam quod non habet.

Tarde, sed graviter sana mens irascitur. 720. Tuti sunt omnes, unus ubi defenditur.

O.

Temptando cuncta caeci quoque tuto ambulant. Tam de se iudex iudicat quam de reo.

O.

Tarda etiam est ipsa cupiditati celeritas.

Ubi fata peccant, hominum consilia excidunt. 725. Voluptas e difficili data dulcissima est.

Ubi omnis vita metus est, mors est optima. Unum dies poenam affert, quam multi coquunt. Ubi peccat aetas maior, male discit minor. Ubi nil timetur, quod timeatur, nascitur. 730. Ubi sis cum tuis, ubi absis patria, tua desideres.

Verum est, quod pro salute fit mendacium. Ubicunque pudor est, semper ibi sancta est fides. Utilius ferrum est în sulco, quam orichalcum est în proelio. Ubi innocens formidat, damnat iudicem. 735. Voluntas impudicum, non corpus facit.

Virtuti melius, quam fortunae creditur. Verbum omne refert în quam partem intellegas. Virum bonum natura, non ordo facit. Ubi coepit ditem pauper imitari, perit. 740. Veterem ferendo iniuriam invites novam.

Virtutis spolia cum videt, gaudet labor. Virtutis vultus partem habet victoriae. Virtute quod non possis, blanditia auferas. Utrumque casum adspicere debet qui imperat. 745. Voluptas tacita metus est mage quam gaudium.

Viri boni est nescire facere iniuriam. Vultu an natura sapiens sis, multum interest. Virtuti amorem nemo honeste denegat.

Ubi libertas populi cecidit, linguae libertas cadit. 750. Vita otiosa et curae inanis regia est.

Ubi omnes peccant, spes querelae tollitur. Ut plures sanes, recte paucos amputes. [Ut cupiditas nil non sibi, sic sibi nil caritas tenet.] Virtutis omnis impedimentum est timor. 755. Ubi iudicat qui accusat, vis non lex valet.

Ubi emeris alienum, veneat tuum.

O.

Ubi peccatum cito corrigitur, fama solet ignoscere. Ubi innocens damnatur, pars patriae exsulat. Vincere est honestum, opprimere probrum, pulchrum ignoscere.

O.

Velox consilium sequitur poenitentia. Ubi nullus est effectus, gravior est labor.