ENXIENPLO DE QUANDO LA TIERRA BRAMAVA

98

"Assi ffué que la tierra començó á bramar:

"Estaba tan fynchada, que quería quebrar;

"Á cuantos lo oyan, podía mal espantar,

"Como dueña en parto començós' á cuytar.

99"La gente, que bramidos a tan grandes oya,

"Coydavan era preñada: atanto se dolía;

"Penssavan que grand sierpe ó bestia pariría,

"Que a todo el mundo conbrí' é estragaría.

100"Quando ella bramava, pensavan de foyr,

"E desque vino el día, que ovo de parir,

"Parió solo un mur topo: fué escarnio de rreyr,

"Ssus bramuras é espantos en burla fueron salir.

101"Bien ansí acaesçió á munchos é á tu amo:

"Prometen muncho trigo: dan poca pajatamo;

"Çiegan munchos con viento, piérdense con mal ramo:

"¡Vete!, dil' que me non quiera, que no l' quiero, ni l'amo."

102Ome, que mucho fabla, faze menos á veces,

Pone muy grant espanto, chica cosa es dos nuezes:

Las cosas mucho caras, algún' ora son rrafezes,

Las viles é las rrefezes son caras á las devezes.

103Tomó por chica cosa aborrençia é grand saña,

Arredróse de mí, fízome el juego maña:

Aquél es enganado, quien coyda que engaña,

De aquesto fize troba de tristeza tan maña

104Ffiz' luego estas cántigas de verdadera salva;

Mandé que gelas diesen de noche ó al alva:

No las quiso tomar é dixe yo: "¡Muy mal va!

"Al tienpo se encoje mejor la yerva malva."—

Share on Twitter Share on Facebook