"Assi ffué que la tierra començó á bramar:
"Estaba tan fynchada, que quería quebrar;
"Á cuantos lo oyan, podía mal espantar,
"Como dueña en parto començós' á cuytar.
99"La gente, que bramidos a tan grandes oya,
"Coydavan era preñada: atanto se dolía;
"Penssavan que grand sierpe ó bestia pariría,
"Que a todo el mundo conbrí' é estragaría.
100"Quando ella bramava, pensavan de foyr,
"E desque vino el día, que ovo de parir,
"Parió solo un mur topo: fué escarnio de rreyr,
"Ssus bramuras é espantos en burla fueron salir.
101"Bien ansí acaesçió á munchos é á tu amo:
"Prometen muncho trigo: dan poca pajatamo;
"Çiegan munchos con viento, piérdense con mal ramo:
"¡Vete!, dil' que me non quiera, que no l' quiero, ni l'amo."
102Ome, que mucho fabla, faze menos á veces,
Pone muy grant espanto, chica cosa es dos nuezes:
Las cosas mucho caras, algún' ora son rrafezes,
Las viles é las rrefezes son caras á las devezes.
103Tomó por chica cosa aborrençia é grand saña,
Arredróse de mí, fízome el juego maña:
Aquél es enganado, quien coyda que engaña,
De aquesto fize troba de tristeza tan maña
104Ffiz' luego estas cántigas de verdadera salva;
Mandé que gelas diesen de noche ó al alva:
No las quiso tomar é dixe yo: "¡Muy mal va!
"Al tienpo se encoje mejor la yerva malva."—